Verloven: ja of nee?
28.04.2015 - Op de vorige blog (De Trouwring) zijn we uitgebreid ingegaan op de historie en de tradities rondom de trouwring. Deze keer komt de verlovingsring en de ceremonie rondom het verloven specifiek aan bod. Zodra je immers ten huwelijk bent gevraagd, ben je officieel verloofd. Een ‘verloving’ klinkt ouderwets, want dat doet tegenwoordig toch niemand meer? Niet helemaal waar, zo blijkt het, want verlovingsfeestjes geven is namelijk helemaal in!
Verlovingen door de eeuwen heen
In het verre verleden was de verlovingsperiode eigenlijk alleen een normale zaak binnen de joodse traditie. In de wetten van de Thora staat dan ook beschreven dat onder andere Abraham al een verlovingsritueel onderging. De ouders van beide huwelijkskandidaten regelden het huwelijk, waarbij de bruid meestal gekozen werd door de vader van de bruidegom. In sommige gevallen had de moeder hierin ook een stem. Als een eventueel verzoek door de ouders van de bruid werd gehonoreerd, werd een Joods verlovingsfeest georganiseerd om dit kenbaar te maken. Eigenlijk kon deze ceremonie al gezien worden als een soort van huwelijksverbond, omdat deze officiële zegening even zwaar telde als het huwelijk zelf, behalve dan dat ze nog niet samen mochten wonen. Dat was pas toegestaan als het koppel daadwerkelijk getrouwd was. Meestal duurde de verlovingsperiode ongeveer een jaar en de bruid bleef tijdens dat jaar nog gewoon bij haar ouders wonen. De wetten die bij een verloving om de hoek kwamen kijken waren streng: net zoals bij een huwelijk kon deze verloving niet zomaar verbroken worden. Alleen in het geval van bijvoorbeeld overspel kon een beëindiging aangevraagd worden, in de vorm van een officiële scheiding.
Bij de Romeinen werd de verloving pas echt uitgesproken in het bijzijn van een heleboel getuigen. De samenkomst van de beide ouders, die moesten bepalen of het eventuele huwelijk doorgang kon vinden, was voornamelijk gebaseerd op economische en politieke overwegingen. Als symbool kreeg de bruid meestal een ijzeren ring om haar middelvinger geschoven. Tijdens de Middeleeuwen werd de verloving pas officieel door de katholieke kerk geaccepteerd als volwaardige ceremonie. Vanaf deze periode werd een verloving als ‘semi-bindend’ gezien, dus net als bij de joodse tradities moest er een geldige reden zijn als de verloving verbroken werd. De duur van de verloving verschilde, zoals dat nu nog steeds is.
Vandaag de dag wordt een officiële verlovingsaankondiging nog steeds gezien als een prima uitgangspunt voor de families om elkaar beter te leren kennen. En natuurlijk moet het koppel hen maar zien te overtuigen waarom zij juist voor elkaar kiezen.
De ring
Een van de eerste algemeen bekende diamanten verlovingsringen werd in 1477 door Groothertog Maximiliaan van Oostenrijk aan Maria van Bourgondië gegeven. Maar ook hier leidden alle bronnen terug naar de Romeinse tijd. Sommigen historici geven aan dat ook in dit geval de Egyptenaren de grondleggers zijn, wat logisch is, aangezien zij de trouwring hebben uitgevonden. In Romeinse huishoudens werden overigens dan vaak twee ringen geschonken, een gouden en een ijzeren. De gouden ring werd in het openbaar gedragen, de ijzeren was voor tijdens het huishouden.
Ringen met diamanten erin verwerkt kwamen al eeuwen voor, maar niet als verlovings- of trouwringen. De toon werd pas in de vijftiende eeuw gezet door het bovengenoemde koppel. Deze gouden ring was gekenmerkt door verschillende diamantjes die samen de letter ‘M’ vormden. Pas aan het eind van de negentiende eeuw komt de verlovingsring iets meer in opmars. Met een prachtige steen, diamant of een parel, zolang de aanstaande bruidegom het zich maar kon veroorloven.
Pas rond de jaren dertig van de vorige eeuw zien we de diamanten verlovingsringen steeds meer opdoemen. Natuurlijk is het ook hier weer een gebruik dat meer in de Verenigde Staten voorkwam dan in Nederland en de rest van Europa. De ontdekking van diamantmijnen in Zuid-Afrika en Brazilië droegen bij aan de ontwikkeling van deze ringen, maar een intensieve marketingstrategie van diamantbedrijf De Beers zorgen voor een echte tendens. De catchphrase “A Diamond is Forever” was onderdeel van deze campagne en klinkt vast nog steeds bekend in de oren. Diamanten werden aanzienlijk populairder en daarmee ook de verwerking van dit glimmende steentje in een (verlovings)ring.
Verlovingen onder royalty’s zoals Prins Charles en Diana Spencer en het tonen van de gigantische en dure ringen maakten het sieraad uiteraard nog populairder. Tegenwoordig kunnen we vaststellen dat in meer dan 75% van de huwelijksaanzoeken een verlovingsring wordt gebruikt. En wat is nu mooier dan een glimmend steentje dat de toekomstige bruidegom tijdens de verlovingsperiode kan dragen?
Verlovingsring anno nu
Iedereen weet dat een huwelijksaanzoek er gewoon bij hoort. Zonder aanzoek immers geen bruiloft en dat kan zo origineel mogelijk. Maar om een diamanten verlovingsring te gebruiken is toch niet helemaal normaal meer. Ook al wordt er dus in de meeste gevallen wel een ring om de vinger van de aanstaande bruid geschoven, toch wil dat niet zeggen dat de bruidegom deze al moet hebben tijdens het aanzoek. Vanuit Scandinavië, waar dit gebruikelijker is, hebben we geleerd dat het net zo leuk is om samen ringen uit te zoeken, net zoals trouwringen. Veel mensen dragen ze allebei, maar dat hoeft natuurlijk niet. Mocht je dat wel doen, dan wordt altijd aangeraden om dezelfde soort tinten te hanteren, in zowel vorm als kleur.
Een feestje
Zodra je ten huwelijk bent gevraagd, is het natuurlijk essentieel om de wereld te laten weten dat jij in het bootje gaat stappen. Je kunt dit bijvoorbeeld in de vorm van een verlovingsfeestje doen, momenteel razend populair. Nodig al je naaste familieleden en vrienden uit en deel samen met hen het heugelijke nieuws. Dit hoeft niet eens zo spectaculair te zijn, gewoon klein bij jou thuis, of in de vorm van een etentje. Breng de boodschap wel als verrassingselement, dat maakt de gebeurtenis des te memorabel.
Volgens de traditionele wetten is het overigens de bedoeling dat de ouders van de bruid dit partijtje dienen te organiseren. Bedenk daarnaast wel dat je al je andere kennissen het nieuws ook nog moet vertellen: dit kan simpel via Social Media of via een kaartje. Scheelt sowieso een hoop telefoontjes.
Wist je dat?
Hieronder nog een paar feitjes:
- De familie van de bruidegom hoort de verlovingsring eigenlijk te betalen.
- Mocht een verloving verbroken worden, dan mag de bruid de ring gewoon houden. Dit heeft in het verleden ook wel eens voor wat probleempjes gezorgd, als de bruidegom een erfstuk van de familie aanbood.
- De verlovingsperiode duurt tegenwoordig ongeveer tussen de zes en achttien maanden. Als er natuurlijk nog gesproken wordt van ‘verloving’.
